dinsdag 22 maart 2016

Vissen redden van Annelies Verbeke

De verlosser genaamd Monique

De hoofdpersoon van Vissen redden door Annelies Verbeke is Monique Champagne, een volwassen alleenstaande vrouw van over de dertig. Over haar uiterlijk is weinig bekend, het is in ieder geval niet dusdanig genoemd dat ik een duidelijk beeld van haar heb. Monique was een fulltime schrijfster voordat het verhaal zich afspeelt; onlangs is ze gestopt. Dit komt doordat haar man haar verlaten heeft. Sinds dit gemis, stort Monique zich op vissen. De vissen sterven uit en Monique wordt hun persoonlijke verlosser.

Monique Champagne is een ingewikkeld personage. Maar na het lezen van de eerste pagina leer je al gelijk relevante informatie: Monique lijdt vermoedelijk aan OCS (obsessieve-compulsieve stoornis).
“Thuis sorteerde Monique haar wasgoed nauwkeurig. Ze controleerde labels die ze elke keer controleerde, voor de zekerheid.”
Dit wordt ook duidelijk doordat Annelies Verbeke handelingen van Monique benoemd die eigenlijk overbodig zijn, maar in de ogen van Monique blijkbaar een noodzaak.

Verder leer al je snel dat Monique haar huidige leventje wel zat is: ze loopt rond met een zekere afkeer voor haar eigen leven. Dit komt vooral tot uiting wanneer ze haar afscheidsfeestje geeft. Ze neemt niet eens de moeite haar gasten bij naam te noemen wanneer zij over hen denkt. In plaats daarvan heeft ze het over ‘de zeemeermin’ en ‘de garnalenvisser’. Door middel van verscheidene hints maakt Annelies Verbeke het overduidelijk.
“Monique was er vrij bedreven in geworden hun een warm hart toe te dragen en in ruil daarvoor hadden de vrienden meermaals voor afleiding gezorgd. Toch wist ze dat ze hen na vannacht niet zou missen. Geen moment.”
Deze aversie zorgt er uiteindelijk voor dat ze het voorstel van meneer Nootjes om haar leven achter te laten accepteert.

Een andere eigenschap van Monique dat de verhaallijn sterk beïnvloedt, is dat ze sterk geneigd is tot liegen. Wanneer Michaela haar aanziet voor iemand anders, speelt ze dagen lang mee. Ze zit geheel in de rol van Stefanie en verteld Michaela leugen op leugen. Ook tegen Oskar liegt ze, bijvoorbeeld over haar roem maar ook over haar naam wanneer hij Michaela ontmoet.

De gestolen identiteit was zeker haar ergste leugen, maar een andere komt dicht in de buurt. Tegen het einde van de roman, wanneer haar geld op is, gaat ze Oskar’s boek publiceren onder haar naam.

Natuurlijk heeft Monique haar fouten: een heleboel zelfs. Waarschijnlijk wordt ze op een zeker punt in haar leven opgenomen in een gesticht. Maar er is één eigenschap waar ik zeker bewonderring voor heb: haar passie. Naarmate je verder komt in het boek, kom je steeds meer te weten over haar relatie met Thomas. Ze hadden samen een geweldige vriendschap en veel plezier met elkaar. Monique stortte zichzelf in hem. Vooral het fragment waarin ze beschrijft hoe ze zichzelf verloor in de muziek wanneer ze met elkaar dansten, vond ik erg vermakelijk te lezen.
“Niets troostte haar als dansen. Thomas en zij hadden zich er steeds wild aan over gegeven, wrede rugbyspelers, blije honden. Haar voeten raakten de vloer niet meer als hij haar in het rond draaide.”

Dit was de bron van haar passie tijdens haar relatie. Thomas is inmiddels verplaatst, voor vissen. Beetje bij beetje zien we Monique geobsedeerd raken door het uitsterven van vissen, totdat er niets meer van haar gezonde verstand over is.

Annelies Verbeke heeft met Vissen Redden ons een kijkje gegeven in het hoofd van Monique Champagne. Wanneer je de laatste bladzijde hebt gelezen, begrijp je Monique door en door. Ze maakt de meest bizarre beslissingen die je wel kunt begrijpen. In feite ben je getuige van de aftakeling van Monique’s geestelijke gezondheid.
                                                                                                                      
Samenvatting:

Recensies:



Geen opmerkingen:

Een reactie posten