1984 herbeleefd
Slaap zacht, Johnny Idaho is het nieuwste boek van Auke Hulst. Het vertelt
het verhaal van drie verschillende personages op een fictief futuristisch
eiland; een tiener, een zakenman en een wetenschapster. Ook al geeft het soms
de impressie van een ‘fantasy’ boek, het is zeker de label literatuur waardig.
Toen ik aan het
boek begon was ik eerlijk gezegd vooral verward. Je wordt een nieuwe wereld
ingegooid zonder enige uitleg. Hulst begint plekken en gadgets bij namen te
noemen, waar je nog nooit van hebt gehoord. Upside, Downside, asimo, weblenzen,
het Oog, om er maar een paar te noemen. Om het nog lastiger te maken volg je
niet één, maar drie hoofdpersonen.
De reden waarom
ik dan toch door bleef lezen, is de schrijfstijl die Hulst gebruikt. De zinnen
zijn kort en duidelijk terwijl hij bovendien gebruik maakt van beeldspraak. In
tegenstelling tot vele andere schrijvers draait Hust er niet omheen, maar
verduidelijkt de beeldspraak zijn intentie juist. Dit zie ik graag in moderne
literatuur, omdat dit mij het meest aanspreekt.
Ondanks de
verwarring die Hulst creëert, wordt naarmate het midden van het boek duidelijk
dat het eigenlijk bijzonder knap in elkaar zit. In het begin is de lezer maar
zijn ook de drie hoofdpersonen nog zoekende, daarna komt er een duidelijk
omslagpunt. Op een zeker moment in de roman beginnen ze allen een doel te
krijgen. Dit is ook het punt dat de onderlinge relaties tussen hen duidelijk
gemaakt wordt aan de lezer, zonder al te veel weg te geven natuurlijk.
Auke Hulst heeft
niet zomaar een sciencefiction roman geschreven met een paar coole gadgets en
een onopgelost mysterie, hij heeft een paar belangrijke actuele vraagstukken in
zijn roman verwerkt.
De technologie in
de wereld die Hulst gecreëerd heeft, heeft
veel macht. Alles over de inwoners van de Archipel is bekend aan de
overheid. Waar trekken we; als maatschappij, de streep? Met de komst van de
persoonlijke ov en de AH bonuskaart komen we al erg dicht bij de realiteit van
deze fictieve wereld.
Overigens leven
wij in een maatschappij waarin de kloof tussen arm en rijk steeds maar groter
wordt. De rijken proberen zichzelf constant boven de armen te plaatsen,
waardoor ze een gevoel van superioriteit ontwikkelen. In Slaap zacht, Johnny Idaho gaan ze zelfs zover als het leven op de markt aanbieden
voor een klein selectief groepje. De zakenman wil persoonlijk kiezen met wie
hij de aardbol wil bewandelen. Maar helaas is dit niet zo in deze roman, want er
is al een farmaceutisch bedrijf dat een kankerpil ontwikkelt die alleen bestemd
is voor de rijken.
Een ander punt
wat eerst voor verwarring zorgde, is het gebrek aan een tijdsindicatie. Je hebt
geen idee of dit verhaal zich in de toekomst, het verleden of nu afspeelt. Maar
dat is eigenlijk ook de kracht achter het verhaal. Hulst probeert duidelijk te
maken dat dit zich ieder moment in de nabije toekomst kan afspelen. Alle
‘futuristische’ gadgets zijn immers al op de markt gebracht of in proces van
ontwikkeling. Niemand kijkt meer op als hij een drone voorbij ziet vliegen op
events. Zelfs de asimo’s in de roman zijn ook niets nieuws: Honda is al bezig
met de design en productie van robots als hulp in huis.
Persoonlijk vond
ik Slaap zacht, Johnny Idaho een
geweldig boek. Graag zie ik andere Nederlandse schrijvers een voorbeeld nemen
aan Hulst. De schrijfstijl, het plot en
de thema’s maken samen dit boek een uitstekend voorbeeld van hedendaagse
literatuur.
En vergeet niet,
we hebben zoveel bereikt met behulp van technologie. Maar het biedt anderen ook
mogelijkheden jou privacy te schenden. Hoeveel informatie geef jij weg?
Recensies:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten