In deze weblog
passage ga ik de volgende boeken bespreken: Geachte heer M en De Engelenmaker.
In plaats van zoals gewoonlijk de overeenkomsten en verschillen tussen deze
twee boeken te benoemen, ga ik van beide recensies opzoeken om er achter te
komen of ik het eens ben met een professioneel recensent.
Herman Koch, Geachte heer M.,
Amsterdam, Ambo/Anthos Uitgevers, 2014 (512
blz)
Ik heb recensies
genomen uit het Vrij Nederland en nrclux voor Geachte heer M. Een boek wat het
imaginaire tegen de realiteit uitzet, over het vakmanschap schrijven en de
ongeschikte Nederlandse docenten.
Jeroen Vullings
in Het Vrij Nederland schrijft niet hoog in het vaandel over Geachte heer M..
Hiervoor geeft hij structurele argumenten zoals langdradigheid en misplaatste
spanningsopbouw, stilistische argumenten zoals de vlotte zinnen die makkelijk
te lezen zijn en een emotioneel argument, namelijk het teleurstellend einde.
Uit de recensie
uit het nrclux door Thomas de Veen, is op te merken dat de auteur vrij
enthousiast is over Herman Kochs nieuwe literaire werk. Ook schijnt hij fan te
zijn van zijn vorige boeken. Thomas de Veen gebruikt emotionele argumenten
zoals originaliteit en prijst het boek een goede satire te zijn in een moreel
argument. Ook de vlotte schrijfstijl wordt door hem benoemd om de lezer duidelijk
te maken dat Geachte heer M. gewoon een
goed boek is. Ook schrijft hij dat de onbeantwoorde vragen een slimme keuze
zijn van Herman Koch.
Ook in de recensie
uit het nrclux wordt de spanning benoemd. Desalniettemin, op een positieve
manier. Waar VN Geachte heer M. afkraakt voor het ‘thriller gevoel’ door de spanningsopbouw, prijst nrclux Herman
Koch voor de prikkeling en verbazing dat dit oplevert.
De auteur van de
recensie uit het nrclux is waarneembaar meer enthousiast dan de auteur van het
Vrij Nederland. De waardering voor het boek is op te merken in de schrijfstijl
van de recensie. Terwijl er in Vrij Nederand ironie tussen de regels door te
lezen valt.
Persoonlijk ben
ik het meer eens met Thomas de Veen, al begrijp ik de mening Jeroen Vullings. Mijns
inziens, was het juist een plus punt dat je op het verkeerde spoor werd gezet
door het ‘thriller gevoel’. Ook vond ik de vlotte schrijfstijl fijn om te lezen
en de sarcasme erg vermakelijk.
Wel vond ik dat
er meer aandacht besteed mocht worden aan het slot. Ik had graag de antwoorden
willen weten op verscheidene onbeantwoorde vragen zoals: Wat is er met Laura
gebeurd nadat Jan Landzaat is verdwenen?
Stefan Brijs, De Engelenmaker,
Atlas, 2006 (248 blz)
De Engelenmaker
werd mij aanbevolen vanwege mijn profielkeuze. Dit is een boek waarin de grens
tussen wetenschap en religie ongetwijfeld wordt opgezocht en ver wordt
overschreden. De engelenmaker verkent de gevaren van klonen voor al de verkeerde redenen. Ik heb twee treffende
recensies kunnen vinden die afkomstig
zijn van de volgende dagbladen: De Volkskrant en het nrc.
Clara Strijbosch,
de auteur, maakt duidelijk weltevreden
te zijn met De Engelenmaker. Dit doet ze onder andere door de gevaren van het
onderwerp van het boek aan het licht te brengen in een moreel argument. Ook
geeft ze een emotioneel argument namelijk: Stefan Brijs´ geloofwaardigheid door realisme en
wetenschappelijke achtergrond in het boek.
Arjen Fortuin, de
schrijver van de recensie in het nrc, gebruikt vooral emotionele argumenten.
Hij beschijft het boek als, verbazingwekkend en dat je gemakkelijk met de
hoofdpersoon kan meeleven. Maar hij geeft ook vond hij het boek onvoorspelbaar
door de opbouw van het boek in een structureel argument.
Beide auteurs van
de recensies dragen dezelfde achterliggende gedachten: De Engelenmaker is een
geniaal boek. Er zijn weinig verschillen in de meningen van de twee auteurs en
bij deze meningen kan ik mij geheel aansluiten. Ook ik vond De Engelenmaker een
goed boek. Dit komt merendeels omdat ik ervoer nadat ik het boek uithad, ik er
nog steeds over na moest denken. De hoofdpersoon Victor Hoppe is een zeer
complex figuur e. Doordat hij De Bijbel zo verdraaid had in zijn hoofd, waren
zijn daden rechtvaardig in zijn ogen. En het ergste is, dat als lezer, je het hem
niet kwalijk kan nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten